Motywacja i zmiany?

Witam !

Ostatnimi czasy w mojej głowie dzieje się dużo. Dużo różnych rzeczy. Wiele myśli krąży gdzieś tam pod czaszką. Przez tydzień pobytu Klaudii u mnie dużo rozmawiałyśmy, o życiu, sposobie bycia, zachowaniu i wielu innych aspektach. Od dłuższego jednak czasu zastanawiałam się nad swoim zachowaniem, życiem i wszystkim co z nim związane.

Kilka dni temu natomiast, po chwilowym zamyśleniu i przypływie melancholii niespodziewanie ogarnął mnie taki cudowny stan. Nagle "spłynęła" na mnie motywacja, samozaparcie, jasność umysłu. Ogarnęłam w tym czasie taki prowizoryczny plan na przyszłość. Nie zawiera on w sobie jeszcze tak "szczegółowych" informacji jak wybór kierunku studiów po liceum czy to co chcę robić w życiu, jednak określiłam jak chcę by wyglądało moje życie.

Chcę się rozwijać, nie stać w miejscu. Odkrywać nowe miejsca, rzeczy, smaki. Chcę próbować różnych rzeczy, poznawać różne kultury, odkrywać świat i samą siebie. Rozwijać się jak na razie w szkole, bo nauka jest ważna. Chcę też rozwijać swoje pasje i zainteresowania. Swoje talenty jeśli takowe posiadam. Chcę nauczyć się czerpać z życia to co najlepsze.

Jestem świadoma tego, że cały czas nie uda mi się utrzymać takiej motywacji, jednak to jest tak mocny zastrzyk pozytywnej energii, że przez najbliższy czas dalej będzie krążył w moim krwiobiegu. To podejście tak mnie umocniło, że teraz cięższe chwile i porażki będzie mi się znosić odrobinę lżej. Cały czas przepełnia mnie takie uczucie szczęścia i samozaparcia.

Przy okazji takiej motywacji zaczynam poważniej traktować zmiany w moim życiu. Przede wszystkim nie zamykanie się w sobie i na innych ludzi. Otwartość, trochę pracy nad wadami swojego charakteru. Chcę też starać się bezinteresownie pomagać ludziom, bo "wszystko co oddajesz w końcu wraca". No i przede wszystkim wierzyć w siebie i swoje możliwości. I znajdywać szczęście w sobie i otaczającym świecie, a nie uzależniać je od drugiej osoby czy konkretnych zdarzeń.