My world, my mind, my life.

Jejciu, już 40 postów i 20 obserwatorów.. Nawet  nie wiecie jak się ciesze. Nigdy nawet nie marzyłam o tym, żeby mieć tylu obserwatorów. Wiem, dla niektórych z was to mało, ale jak dla mnie to jest meeega dużo..
___________________________________

Mam troche doła.. W szkole i z przyjaciółkami jestem wesoła i śmieje się z byle czego, ale w samotności zaczynam myśleć o sensie życia i miłości...
Taki jeden chłopak kocha mnie bardzo, Paweł.. Ja go lubię bo jest fajny, ale mam go tylko za przyjaciela.. Nawet gdy próbuję sobie uświadomić, że taki chłopak to skarb, że mało który by mnie tak kochał i wogule to nie potrafię się w nim zakochać.. Nawet gdy już prawie, prawie to nie potrafię nic więcej, dla mnie jest dobrym przyjacielem i nic więcej... Wiem, że bardzo go ranię bo po prostu go odrzucam, ale nie potrafię inaczej..
Nie potrafię też sobie ułożyć życia z kim innym, bo wtedy wiem jak bardzo zraniłabym Pawła, a nie chcę mu tego robić po raz kolejny.. Już nie wiem kompletnie co mam robić.. Chciałabym aby na sercu był przycisk "reset" ( wiem już to mówiłam kiedyś )..
Jestem skazana na samotność  i nic na to nie poradzę.. Musze nauczyć się żyć samotnie i tyle.

Pogubiłam gdzieś życia sens, zaplątał się w bałaganie..
Nie potrafię znaleźć go, czy pomożesz mi w tym..?
Pomóż mi bo bez Ciebie, nie poradze sobie z nim..
Sens życia przywróć mi, proszę cię o pomoc..

To wierszyk wymyślony dziś przeze mnie..

Pozdrawiam
TyŚka~