Pustka.

Ostatnio zdałam sobie sprawę, że co do miłości, to ranię wszystkich wokół.. Robię wszystko, bylebym sama była szczęsliwa, ale przez to sprawiam, że inni nie są szczęśliwi. Jestem cholerną egoistką. Nienawidzę w sobie tej cechy. Egoizm.
Czuję pustkę. Wszystko teoretycznie jest w porządku. Ale teoretycznie, to nic nie jest w najmniejszym porządku.. Wszystko jest zagmatwane, skomplikowane i po prostu trudne. Czy kiedykolwiek coś w moim życiu będzie takie proste, oczywiste i nieskomplikowane ?..Zawsze na drodze do szczęścia stają mi jakieś osoby/sytuacje lub uczucia. Chciałabym miec wszystko w dupie. Nie przejmować się niczym i nikim.. Nie zakochiwać się, ani, żeby nikt mi się nie podobał, bo to zawsze przysparza więcej kłopotów, niż szczęścia.
A pozatym zauważyłam, że jak jestem smutna albo  przygnębiona to pogoda też jest do bani. .Pada i wogule, a jak jestem wesoła i szczęśliwa, to pogoda jest piękna.. To pewnie tylko mój wymysł, ale często tak jest.