Znowu ogarnęło mnie to uczucie co wczoraj. Uczucie beznadziejności i pustki. Tym razem jednak, zaatakowało ze zdwojoną siłą. Dlaczego ? Może dzisiaj mam minimalne powody, które mogły we mnie wzbudzić taki stan, ale opróćz tego znowu pojawiło się to uczucie z nikąd. Po prostu zjawia się jak czarny kruk, i dziobie w serce i w umysł, próbując posilić się moim smutkiem.Przenikliwym wzrokiem wwierca się do mojej podświadomości i sieje tam spustoszenie. Staram się przegonić to podłe ptaszysko, lecz ono jeszcze zachłanniej dobiera się do mojej duszy. Nienawidzę tego podłego nastroju. Nie powinnam się smucić, przecież mam Jego. Jednak nawet świadomość tego, że mam Jego, a on ma Mnie nie potrafi mnie uratować przed tym nastrojem.Jedyne co mnie uratuje. Poczuć Jego ramiona wokół siebie.
Pomocy. Zaraz oszaleje. Może lepiej jeśli położę się spać ? Ale czy sen przyjdzie ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Napisz kilka słów od serca.