Sadness.

Są takie noce, kiedy nie możesz zatrzymać łez. Są takie noce, kiedy nie możesz zasnąć, bo masz za dużo myśli na głowie. Są takie noce, kiedy wydaje Ci się, że nic nie ma sensu..Są takie noce kiedy uświadamiasz sobie jak wielu szans nie wykorzystałeś, jak wielu ludzi zraniłeś, jak bardzo życie jest zagmatwane i jak łatwo stracić wszystko co miało jakiekolwiek znaczenie. I właśnie w takie noce łzy nie przestają lecieć. Masz ochotę krzyczeć, płakać, i po prostu pokazać jak Ci ciężko. Życie nie jest usłane różami. Potrafi robić okropne świństwa, przy tym samym czasem życie jest tak piękne, że aż trudno sobie to wyobrazić. Kompletny absurd. Tak łatwo w kilka sekund stracić to co najważniejsze. A potem jest już tylko gorzej. Wspomnienia nie pozwalają Ci normalnie funkcjonować. Twoje myśli mimowolnie kierują się na tą osobę. Zamykasz się w sobie. Tracisz zaufanie do ludzi, bo boisz się, że Cie zranią. Tworzysz wokół siebie mur, żeby czuć jak najmniej. Ale to jest złe. Nie można bać się zranienia. To oczywiste, wszystko kiedyś się kończy. Nie istnieje żadna siła bez cierpienia. Ale zamykając się na to wszystko może nas ominąć szczęście. Wiemy, że pewnego dnia wszystko będzie dobrze, jakoś sobie poradzimy, jakoś się ułoży, ale na chwilę obecną wiemy, że wszystko co kochamy nie należy już do nas. I ta świadomość zabija nas od środka, sprawia, że nie potrafimy złapać oddechu. Są osoby, które kochamy tak bardzo, że nie ważne jak bardzo by nas skrzywdziły, jak bardzo bolały by nas jej słowa i czyny, to my dalej będziemy jej pragnęli, dalej będziemy jej potrzebowali do szczęścia. I wtedy nie ważne jak wiele łez wylaliśmy z myślą o tej osobie, przez nią, bo miłość do tej osoby zwycięża nad tymi uczuciami. I wiesz, że nie powinieneś kochać tej osoby, bo to jeszcze bardziej boli,ale nie pozwalasz tej miłości odejść, bo jest jedynym co Cię tutaj trzyma. Ta jedna jedyna osoba Cię zabija, a równocześnie jest jedynym co trzyma Cię przy życiu.I nie ważne co by zrobił, jak bardzo Cię zranił, to swoim powrotem sprawi, że będziesz najszczęśliwszą osobą na ziemi. I on nie może się obwiniać o to co zrobił, że przez niego cierpiałaś. Bo nie ma żadnej siły bez cierpienia, nawet miłości. Ludzie którzy się kochają czasem siebie ranią. Mimo wszystko nie mogą się odsunąć od drugiej osoby, ponieważ ją ranią, bo są też jedynym powodem ich szczęścia. I choćby nie wiem co się działo, jak bym cierpiała, to Twoja obecność sprawia mi największą radość. Nie ważne, co mi zrobiłeś, ja będę czekać, i nie możesz bać się wrócić. Nie możesz, po prostu nie możesz. I choćby było nie wiem jak źle, z miłością można przezwyciężyć to wszystko. Największy absurd miłości. Nienawidzić kogoś a go kochać. I miłość zwycięża nad gniewem i nienawiścią. Bo miłość to najpotężniejsza rzecz na świecie. I nie można tak łatwo pozwolić odejść miłości. Nie można jej w sobie zabić. Bo jeśli się kogoś kocha, to znosi się wszystkie cierpienia. I zniosę to wszystko. Wiem, że kiedyś będzie lepiej, po prostu to wszystko czasem mnie przerasta i jedyne co w takich momentach mi zostaje, to płacz, i smutek. Czasem po prostu nie da się już wytrzymać i trzeba dać upust emocjom.

Tylko on potrafi mnie tak ranić, a jednocześnie jest jedynym czego potrzebuję, jedynym co przynosi mi szczęście, jedynym co mnie tutaj trzyma. Kocham Cię skarbie..

Nawet jeśli nie będzie nam pisane już być razem, to chcę mieć z Tobą kontakt. Jako znajoma, przyjaciółka, siostra.. Jako ktokolwiek kogo byś potrzebował.